Narodowa mentalność południowej Europy – jak to wygląda?

Południowa Europa od bardzo wielu lat jest jednym z głównych celów wakacyjnych podróży. Kto nie słyszał o słonecznej Hiszpanii? Ilu Europejczyków zazdrości mieszkańcom tego regionu pięknej pogody i ciepłego, przejrzystego morza? Z pewnością wielu, ale czy rzeczywiście mamy czego zazdrościć? Warto zwrócić uwagę na te kraje, których historia wyraźnie wpłynęła na społeczeństwo.

Południe Europy to ogromna, zróżnicowana mozaika narodowości. Najlepiej widać to na Bałkanach, gdzie na stosunkowo małym obszarze znajduje się kilkanaście małych państw (znaczna większość powstała w wyniku rozpadu Jugosławii). Takie zróżnicowanie narodowościowe wpływa na skale konfliktów na tle narodowościowym pomiędzy poszczególnymi państwami. Piękne wybrzeża Chorwacji do dziś pamiętają krwawe konflikty z Serbami, które miały miejsce w tym regionie wcale nie tak dawno, bo jeszcze w latach 90. XX w. Obecnie nikt nie jest w stanie wyobrazić sobie tych wydarzeń w obecnych czasach, gdzie dominuje turystyka i poczucie bezpieczeństwa. Piękne wybrzeże Dalmacji, zdaje się odbiegać od mrocznej przeszłości.

Turystyka portal
Warto zwrócić szczególną uwagę na pozornie spokojny Półwysep Iberyjski. Na mapie politycznej Europie dostrzegamy tam Hiszpanię Portugalię i niewielką Andorę. Często zapominamy o mniejszości narodowe, które zamieszkują poszczególne regiony w granicach tych państw, lecz nie są one nieodległe. Taka sytuacja jest widoczna m.in. w Hiszpanii, gdzie społeczeństwo jest silnie zróżnicowane. Słowo ,,Hiszpan” określa każdego mieszkańca Hiszpanii, lecz jest ono czysto symboliczne, bowiem Hiszpanie stanowią zlepek różnych narodowości, w tym każda ma swój język, kulturę i obyczaje, Dotyczy to zwłaszcza Katalończyków i Basków. To właśnie te dwie nacje najsilniej walczą o uzyskanie niepodległości. Kwestia kraju Basków była znana m.in. w 2 poł. XX w. kiedy to funkcjonowała grupa terrorystyczna ETA, która ostatecznie uległa rozwiązaniu w 2018 r.
Trochę inaczej wygląda sprawa w Katalonii, która usilnie walczy o niepodległość. Co kilka miesięcy w telewizji możemy usłyszeć o zamieszkach w Barcelonie, spowodowane przez demonstrantów. Tamtejsze dążenia do niepodległości są silne, lecz rząd w Madrycie stara się za wszelką cenę utrzymać jedność Królestwa Hiszpanii.

Jak widzimy w tych krajach nie ma takiego poczucia jedności narodowej jak ma to miejsce w Polsce. Nasz kraj pod wieloma względami nie jest bardzo zróżnicowany jak południowa Europa. Wydaje się bardziej zunifikowany i zjednoczony kulturowo. Co na to wpłynęło? Na pewno przebieg historii. Polska wywodzi się z plemienia Polan, pod którego przewodnictwem w IX-X wieku zjednoczono miejscowe plemiona Słowian zachodnich (bliskie sobie kulturowo), które zdążyły się do czasów obecnych zintegrować. Chorwacja powstaje w średniowieczu, lecz szybko traci swą niezależność i znajduje się pod obcym panowaniem. Ostatecznie w XX w. jest częścią Jugosławii, która w swoich granicach miała całą mozaikę narodowości (Słoweńcy, Chorwaci, Serbowie, Czarnogórcy, Bośniacy itd. ) co stało się przyczyną konfliktów na tle narodowościowym. Co z Hiszpanią? Obecna Hiszpania pochodzi ze zbitki kilku narodowości (Kastylijczycy, Aragończycy, Galijczycy, Katalończycy i Baskowie…). Między nimi jest dużo poważnych różnic kulturowych, co wpływa na to, że nie przez tyle lat nie doszło do ich trwałej integracji. Obecny termin ,,język hiszpański” odnosi się w rzeczywistości do języka kastylijskiego, który dominuje w tym państwie, Tym samym często zapominamy o innych językach Hiszpanii takich jak kataloński, baskijki czy galicyjski.